Η Μεγάλη Υδρόγειος του Wyld

Άποψη της Υδρογείου του Wyld

Ο διάσημος Βρετανός χαρτογράφος και πρώην βουλευτής του Κοινοβουλίου, James Wyld, είχε ένα λαμπρό σχέδιο για να προωθήσει τη χαρτογραφική του δραστηριότητα. Η Great Exhibition εγκαινιάστηκε για το 1851 στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου και θα την επισκέπτονταν εξέχοντες βιομήχανοι, επιστήμονες και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, καθώς και μέλη της βασιλικής οικογένειας. Ο Wyld σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα τεράστιο μοντέλο της γης με μια ακριβή απεικόνιση της γεωγραφίας της, για την έκθεση, που θα ενισχύσει όμως ταυτόχρονα τις πιθανότητές του να κλείσει νέες επιχειρηματικές συμφωνίες και να αυξήσει τις πωλήσεις του.



Ο Wyld προσέγγισε την ιδρυτική επιτροπή της Έκθεσης με την ιδέα του, αλλά απογοητεύθηκε από το γεγονός ότι το περίπτερο που ανεγέρθηκε γι' αυτήν -στο Crystal Palace- ήταν πολύ μικρό για να φιλοξενήσει την υδρόγειό του, ύψους 18 μέτρων. Εκτός αυτού, οι διοργανωτές δεν ήθελαν ο Wyld να χρησιμοποιήσει την έκθεση ως μέσο προώθησης της επιχείρησής του και η πρότασή του απορρίφθηκε. Έτσι, άρχισε να ψάχνει για μια εναλλακτική θέση και βρήκε στην Leicester Square την κατάλληλη τοποθεσία για το έργο του. Μετά από μια μάλλον περίπλοκη σειρά διαπραγματεύσεων με τους ιδιοκτήτες των κήπων, του δόθηκε άδεια να κατασκευάσει την υδρόγειο και να παραμείνει εκεί για 10 χρόνια.

Η Μεγάλη Υδρόγειος του Wyld δεν ήταν μια τυπική υδρόγειος. Ήταν κούφια με τη γεωγραφία της γης να αντιπροσωπεύεται στην εσωτερική επιφάνεια παρά στην εξωτερική. Μια σειρά πλατφορμών, που συνδέονταν με σκάλες στο εσωτερικό, επέτρεπαν στους επισκέπτες να θαυμάσουν κάθε τετραγωνικό εκατοστό του γιγαντιαίου χάρτη με τα βουνά και τους ποταμούς υπό κλίμακα. Η εύφορη γη ήταν πράσινη και οι έρημοι αμμώδες κίτρινο. Τα ηφαίστεια ήταν από βαμμένο βαμβακερό μαλλί για λάβα και καπνό, ενώ τα χιονισμένα βουνά ήταν πασπαλισμένα με λευκούς κρυστάλλους που έλαμπαν στο φως του αερίου.

Ο χάρτης ήταν τόσο ακριβής όσο οποιοσδήποτε χάρτης των μέσων του 19ου αιώνα -εκτός από το γεγονός ότι η Ανταρκτική απουσίαζε. Η μεγάλη ήπειρος ήταν σε μεγάλο βαθμό άγνωστη εκείνη την εποχή και παρόλο που είχε παρατηρηθεί τα τελευταία 30 χρόνια ένα τεράστιο μέρος με πάγο, ο Wyld απέρριψε αυτές τις ιστορίες.

Η Υδρόγειος είχε επιτυχία και αποδείχτηκε τόσο δημοφιλής όσο και η Έκθεση, αν και δεν είχε την υποστήριξή της. Πολλοί επισκέπτες που επισκέφτηκαν την Έκθεση πήγαν να δουν και τη Μεγάλη Υδρόγειο του Wyld. Μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης, ο αριθμός των επισκεπτών της Υδρογείου υποχώρησε απότομα, αλλά το 1853 έφτασε τα 1,2 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1850, όμως, η κατασκευή είχε αρχίσει να φαίνεται άθλια και ο Wyld αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τον χώρο για μια σειρά παρουσιάσεων για να προσελκύσει επισκέπτες.

Η συμφωνία του Wyld για τη χρήση του οικοπέδου έληξε το 1862. Η Υδρόγειος αφαιρέθηκε, διαλύθηκε και πουλήθηκε για παλιοσίδερα.

Παρόλο που η Μεγάλη Υδρόγειος δεν ήταν η πρώτη του είδους -ένας μικρός κοίλος πλανήτης κατασκευάστηκε το 1664 για τον Φρειδερίκο Γ' αυτοκράτορα της Γερμανίας, ενώ μια παρόμοια σφαίρα κατασκευάστηκε στο Παρίσι στη δεκαετία του 1820- η κατασκευή του Wyld ήταν πιο ισχυρή από εκείνη του Παρισιού.

Το Mapparium

Το 1935 αναδημιουργήθηκε κάτι που μοιάζει με την υδρογειο του Wyld. Το 1930 η Christian Science Publishing Society δημιούργησε μια υδρόγειο σφαίρα, το Mapparium, ύψους 9 μέτρων, στη Βοστόνη των ΗΠΑ. Ο χάρτης του κόσμου προβάλλεται στο εσωτερικό, όπως και στην Υδρόγειο του Wyld.