Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Πως πήραν τα ονόματα τους οι γειτονιές του Μανχάταν


Για ένα νησί με έκταση μόλις 24 τετ. μίλια, το Μανχάταν έχει πολλές γειτονιές. Πολλές έχουν διακριτικά παρατσούκλια που μπορεί να μην τα καταλαβαίνουν οι τουρίστες ή σε ακόμα σε κάποιον Νεοϋορκέζο. Δείτε πως πήραν τα ονόματα τους οι πιο διάσημες γειτονιές της Νέας Υόρκης.

The Internet Browser Series από τον Mike Roshuk







Δείτε και άλλα έργα του Mike Roshuk στην ιστοσελίδα του.

Γεωγραφικές και αστρονομικές εικονογραφήσεις από τα μέσα του 1800

Όλες οι εικονογραφήσεις που θα δείτε είναι του John Philipps Emslie, Βρετανού τοπογραφικού καλλιτέχνη και λαογράφου.

Η φαντασία είναι απίστευτο επιστημονικό εργαλείο!











πηγή: itsokaytobesmart

Ο συγγραφέας που συμμετείχε σε πειράματα σε ψυχιατρείο και έγραψε τη «Φωλιά του Κούκου»


Το 1960, ο Κεν Κίζι δέχθηκε, από τον φίλο και γείτονά του, μια περίεργη πρόταση. Να συμμετάσχει στα πειράματα που γίνονταν με παραισθησιογόνα, στο Στρατιωτικό νοσοκομείο απομάχων, στο Μένλο Παρκ.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Eros: Ένα ερωτικό, underground, λογοτεχνικό περιοδικό στις ΗΠΑ του 1960


Μόνο τέσσερα τεύχη τυπώθηκαν πριν ο εκδότης παραπεμφθεί σε δίκη και καταδικαστεί σε φυλάκιση για παραβίαση των ομοσπονδιακών νόμων περί βωμολοχίας σε αυτό που ήταν το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Eros. Ο δημοσιογράφος Ralph Ginzburg είχε ήδη τσατίσει πολλούς Αμερικανούς πριν καν εκδώσει το πρώτο τεύχος του περιοδικού του την άνοιξη του 1962, όταν έστειλε τρία εκατομμύρια "πορνογραφικά" γράμματα σε Αμερικανούς "με υψηλό εισόδημα και ευφυΐα".

Ο Ginzburg αργότερα θα τύπωνε το δεύτερο τεύχος του Eros, δεκαέξι σελίδες με τις εξοργισμένες απαντήσεις στα γράμματα του και με τα οποία τον χαρακτήριζαν "βρομιάρη".


Προφανώς η Αμερική του 1960 δεν ήταν έτοιμη για το ερωτικό, λογοτεχνικό περιοδικό του Ralph Ginzburg, που ξεχωρίζει ακόμη και σήμερα κυρίως χάρη στο έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή, Herb Lubalin. Ο ταλαντούχος γραφίστας, γνωστός για τους πειραματισμούς του με την τυπογραφία, συχνά έπιανε ολόκληρες σελίδες μόνο με ένα και μόνο τίτλο, μια καινούργια ιδέα εκείνη την εποχή και η οποία θα επηρέαζε τον καλλιτεχνικό διευθυντή του περιοδικού Rolling Stone. Ο Lubalin είναι επίσης ο σχεδιαστής της δημοφιλούς γραμματοσειράς Avant Garde.

Από τον πέμπτο όροφο ενός παλιού κτηρίου στο Μανχάταν, για το οποίο έδωσε ότι είχε και δεν είχε ο Ginzburg για να το νοικιάσει, έφτιαχνε το τριμηνιαίο σκληρόδετο περιοδικό του με φωτο-δοκίμια σχετικά με τον έρωτα και το σεξ. Παρά την προσοχή που τράβηξε, το περιοδικό που αποστέλλονταν μόνο μέσω ταχυδρομικής συνδρομής είχε σχετικά μικρή κυκλοφορία και μόλις 75.000 -ακριβά- αντίτυπα τυπώθηκαν για το πρώτο τεύχος.

Το τρίτο τεύχος είχε γυμνές φωτογραφίες της πρόσφατα θανούσας Μέριλιν Μονρόε, τραβηγμένες από τον Bert Stern.



Στο σημείωμα του εκδότη, ο Ginzburg εξηγούσε πως οι πορτοκαλί σταυροί που υπήρχαν στις φωτογραφίες είχε κάνει η ίδια η Μονρόε, σε φωτογραφίες που κάτι δεν της άρεσε.

Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους

Θα σκεφτεί κανείς, "όλα αυτά είναι πορνογραφία;"

Αυτό είναι το κύριο θέμα του τέταρτου τεύχους που τελικά καταδίκασε τον Ginzburg σε πενταετή φυλάκιση και οδήγησε στο κλείσιμο του περιοδικού. "Black and White in Color", με ένα γυμνό ζευγάρι (χωρίς όμως να εκτίθενται οι ηβικές περιοχές) με έναν Αφροαμερικανό και μια λευκή.


Η κατηγορία περί βωμολοχίας στηρίχτηκε σε αυτό το τεύχος. Α μην ξεχνάμε, πως οι ΗΠΑ κλονιζόταν εκείνη την εποχή από φυλετικές ταραχές.



Ήδη, ο Ginzburg είχε ετοιμάσει και το πέμπτο τεύχος αλλά δεν εκδόθηκε ποτέ.

Ο Ginzburg τελικά εξέτισε 8 μήνες φυλάκισης.

Αν και ο Ralph Ginzburg προσπάθησε να δημιουργήσει ένα άλλο περιοδικό -ξανά με τον Herb Lubalin- με τίτλο Avant Garde, το οποίο επικεντρωνόταν πιο πολύ στην ριζοσπαστική πολιτική, η εκδοτική του καριέρα δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Μετά από δεκατέσσερα τεύχη, ο Ginzburg τα παράτησε και έγινε ένας freelance φωτορεπόρτερ με ειδίκευση σε σκηνές της Νέας Υόρκης και αθλητικά γεγονότα.


Το 2006, ο Ralph Ginzburg πέθανε σε ηλικία 76 χρονών, τρεις εβδομάδες αφότου οι τελευταίες του φωτογραφίες -ενός ποδοσφαιρικού αγώνα- εκδόθηκαν στην New York Post.

Το δεύτερο τεύχος, όπου ο Ginzburg παρουσιάζει μερικές από τις απαντήσεις στα γράμματα του:



Στα γράμματα που έστειλε ο Ginzburg στις αρχές του 1960, έγραφε: "Το Eros είναι έτοιμο να γίνει συλλεκτικό".



Ολόκληρα τα τεύχη μπορείτε να τα βρείτε στο past print: Τεύχος 1 , Τεύχος 2 , Τεύχος 3 , Τεύχος 4

Μια βιβλιοθήκη στην έρημο της Μαυριτανίας


Το Chinguetti είναι μια μικρή πόλη στην Μαυριτανία, η οποία μικραίνει συνεχώς λόγω της αύξησης της ερήμου Σαχάρα. Αλλά κάποτε ήταν ένας οικισμός που άκμαζε και, λόγω του όμορφου τζαμιού που διέθετε, ήταν προσκύνημα από τον 13ο αιώνα.


Κάποτε ήταν πλούσιο πνευματικό κέντρο, οπότε το Chinguetti διαθέτει μια σημαντική βιβλιοθήκη με περίπου 1.300 χειρόγραφα από το Κοράνι. Αυτή η βιβλιοθήκη είναι ένας θησαυρός από σπάνια βιβλία που έχουν επιζήσει για αιώνες στον ξηρό αέρα.

Η γυναίκα που γέννησε κουνέλια


Ήταν 27 Σεπτεμβρίου του 1726 όταν έπιασαν πόνοι τοκετού την Mary Toft. Η 24χρονη αγρότισσα κάλεσε την γειτόνισσα της, Mary Gill. Η Gill μπήκε βιαστικά στο σπίτι της Toft και την βρήκε κουλουριασμένη από τους πόνους. Και τότε συνέβη κάτι παράξενο. Η Mary κάθισε πάνω από έναν κουβά και γέννησε ένα τέρας.

Ένας οδηγός για τη Νέα Υόρκη από τα 1920


Ο οδηγός της πόλης της Νέας Υόρκης "Valentine's City of New York" εκδόθηκε το 1920. Διέθετε έξι χάρτες και 160 ολοσέλιδες εικόνες.

Δείτε ακόμη: "Καλώς ήρθατε στην Πόλη του Τρόμου": ένας τουριστικός οδηγός για την Νέα Υόρκη του 1975

Δείτε μερικές από τις συμβουλές που περιείχε:

  • Μην ρωτάτε να μάθετε από κάποιον περαστικό που είναι κάποια οδός. Συνήθως είναι πολυάσχολοι και δεν σταματούν και δεν ξέρουν.
  • Μην διασχίζεται τους δρόμους από τη μέση των τετραγώνων. Στο Παρίσι σας συλλαμβάνουν, στη Νέα Υόρκη απλά σας πατούν.
  • Μην αγοράσετε το κτίριο Woolworth, τη Γέφυρα του Μπρούκλιν, το Metropolitan Tower, το Δημαρχείο ή οποιαδήποτε διάσημο κτήριο.
  • Μην δώσετε τις αποσκευές σας σε κανένα έξω από τον Grand Central, εκτός αν φοράει κόκκινο καπέλο.
  • Μην χαζεύετε γυναίκες που καπνίζουν σε εστιατόρια. Είναι ακίνδυνες και αξιοσέβαστες. Είναι επίσης "έξυπνες".

Δείτε ολόκληρο τον οδηγό εδώ.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

1835: Το πρώτο θέατρο της Αθήνας


Το 1835 κατασκευάστηκε το πρώτο θέατρο των Αθηνών επί της οδού Αιόλου, στη θέση που σήμερα βρίσκεται το κεντρικό κτήριο της Εθνικής Τράπεζας. Επρόκειτο για μία πρόχειρη ξύλινη κατασκευή, δίχως σκεπή και με λιγοστά θεωρεία.

Το 1836 ο Αθανάσιος Σκοντζόπουλος θα επενδύσει όλη την περιουσία του και θα γκρεμίσει το παλιό παράπηγμα (παράγκα), ενώ στην ίδια θέση θα κατασκευάσει ένα μεγαλύτερο παράπηγμα, αλλά και πάλι χωρίς σκεπή. Η Αιόλου, σε εκείνο το σημείο, ήταν ένας έρημος χωματόδρομος (το 1905 θα γίνει ο πρώτος ασφαλτόστρωτος δρόμος της Αθήνας) μακριά από την κατοικημένη πόλη. Το θέατρο, άλλωστε, έπρεπε να είναι μακριά από τους καθώς πρέπει νοικοκυραίους. Οι «οικογενειάρχες» της Αθήνας άκουγαν από τον ντελάλη, που ανήγγειλε στην αγορά τις παραστάσεις, αλλά στο θέατρο δύσκολα πάταγαν το πόδι τους.

Δεξιά της εισόδου υπήρχε το «εισιτηριοπωλείον», ενώ δύο λαδοφάναρα φώτιζαν την είσοδο του θεάτρου «των οποίων το φως μόλις εξ αποστάσεως 15 βημάτων ήτο ορατόν» (Ν. Λασκαρης). Η πλατεία του θεάτρου ήταν χωμάτινη και αποτελείτο από δεκαπέντε σειρές ξύλινων καθισμάτων. Πίσω από τα καθίσματα υπήρχε αρκετός χώρος για να συνωστίζεται πλήθος όρθιων θεατών. Ακριβώς πάνω από το χώρο των όρθιων βρίσκονταν τα θεωρεία. Το κεντρικό θεωρείο ήταν προορισμένο για τη βασιλική οικογένεια και ήταν το μόνο που είχε επένδυση λευκού υφάσματος, για να καλύπτει τα σανίδια. Σε όλο το υπόλοιπο θέατρο ήταν ορατά τα καφασωτά σανίδια. Η ορχήστρα, αποτελούμενη από τρία μουσικά όργανα, δε βρισκόταν μπροστά από τη σκηνή, αλλά την είχαν στριμώξει σε κάποιο θεωρείο. Τα σκηνικά ήταν ανύπαρκτα, όπως ανύπαρκτος ήταν και ο φωτισμός. Πολλοί θεατές, μάλιστα, άναβαν τα δικά τους φανάρια, τα οποία χρησιμοποιούσαν για να βλέπουν στους σκοτεινούς δρόμους. Γι' αυτό οι θεατράνθρωποι της εποχής ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι στις ξάστερες νύχτες με ολόγιομο φεγγάρι. Μπορεί το θέατρο να ήταν γεμάτο ελλείψεις αλλά το κυλικείο δεν έλειπε. Πωλούσε λουκούμια, γλυκά ταψιού καθώς και νερό.

Το Θέατρο Σκοντζοπούλου θα λειτουργήσει δεκαπέντε μήνες και θα παρουσιάσει 10 πρωτόγνωρα ελληνικά έργα. Εδώ θα ανέβει για πρώτη φορά και η «Βαβυλωνία» του Βυζαντίου. Το Μάιο του 1836 ο δυστυχής Σκοντζόπουλος θα χρεοκοπήσει και το θέατρο θα οδηγηθεί σε αναγκαστικό πλειστηριασμό. Το παράπηγμα θα διαλυθεί και οι δανειστές θα πάρουν τη ξυλεία του θεάτρου αντί των χρημάτων τους. Ο θεατρικός επιχειρηματίας Σκοντζόπουλος και νεομάρτυρας του ελληνικού θεάτρου θα πεθάνει πάμφτωχος. Υπάρχουν φήμες ότι κατασκεύασαν το φέρετρο του από τις σανίδες του θεάτρου του.

πηγή: 24grammata

Το mustag του Σατανά στο αεροδρόμιο του Ντένβερ


Πολλά έχουν ειπωθεί για το "Mesteño" (Mustag).
 

Τα Νησιά των Βράχων του Παλάου


Τα νησιά των Βράχων, Chalbacheb όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι, είναι 200 ασβεστολιθικά βράχια καλυμμένο με πλούσια βλάστηση στο νησιωτικό έθνος του Παλάου στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό. Αυτό το φυσικό θαύμα είναι ο λόγος που το Παλάου δέχεται πάρα πολλούς τουρίστες. Το Παλάου είναι ένα έθνος στην Μικρονησία με 21.000 κατοίκους στα 250 νησιά του.
 

Η Porsche απόκτησε το πρώτο όχημα που σχεδιάστηκε από τον Ferdinand Porsche το 1898


Πρόκειται για ένα EV από το 1898

To Egger-Lohner C.2 Phaeton (γνωστός και ως Ρ1) παρουσιάστηκε το 1898 και είχε ένα ηλεκτρικό κινητήρα που ζύγιζε 130 κιλά και μπορούσε να παράγει έως και 5 ίππους.

Με αυτό τον κινητήρα, το δημιούργημα του Ferdinand Porsche μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 35 χλμ./ώρα και η μέγιστη απόσταση που διένυε με μια φόρτιση ήταν 80 χλμ.


Το μοντέλο αυτό διαθέτει επίσης και αγωνιστικό παρελθόν, αφού πήρε μέρος σε ένα ράλι ηλεκτρικών αυτοκινήτων το 1899. Η διαδρομή εκείνου του αγώνα ήταν πάντως εξαντλητική και, όπως έχει καταγραφεί περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες απέτυχαν να φθάσουν στην γραμμή του τερματισμού λόγω τεχνικών δυσκολιών. Ωστόσο, το P1 ήταν αυτό που πέρασε πρώτο την γραμμή του τερματισμού, έχοντας μάλιστα διαφορά 18 λεπτών από τον δεύτερο.



πηγή: news247.gr

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Μια καταπληκτική αφίσα για το "300: Rise Of An Empire" από τον Alex Pardee


Την ταινία "300" δεν πιστεύω πως υπάρχει Έλληνας που να μην την έχει δει! Ο Frank Miller τα τελευταία 3 χρόνια επεξεργάζεται ένα sequel με τίτλο "Xerxes" και πλέον η ταινία είναι έτοιμη να βγει με τον τίτλο "300: Rise of an Empire".

Ο πρώτος γαλανομάτης: Ζούσε στην Ισπανία πριν από 7.000 έτη


Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα ένα σκίτσο του πρώτου (γνωστού) Ευρωπαίου με γαλανά μάτια.

Η διακλάδωση του Wagrowiec: Ένα μοναδικό υδρολογικό φαινόμενο


Στις παρυφές της πολωνικής πόλης Wagrowiec, δύο ποτάμια, το Welna και το Nielba, τέμνονται υπό ορθή γωνία, και σχεδόν ανέφικτα, οι δύο ποταμοί κυλούν τα νερά τους κατά τρόπο ανεξάρτητο το ένα από το άλλο, χωρίς να ανακατεύονται. Οι δύο ποταμοί συναντώνται, τα νερά τους δημιουργούν μια δίνη και στη συνέχεια συνεχίζουν τη ροή τους σε ξεχωριστά κοίτες. Έρευνα έχει δείξει ότι η ανάμειξη των νερών των δυο ποταμών είναι μόνο 10%. Περίπου 2,4 χιλιόμετρα πιο κάτω από τη σημείο της συνάντησης τους, ο Nielba τελικά χύνεται στον Welna κοντά στη λίμνη Lęgowskie.

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Hot Mess: Άνδρες ποζάρουν όπως τα γυναικεία μοντέλα για την προώθηση μιας μοτοσικλέτας


Σε μια συνήθεια τόσο παλιά όσο και οι μοτοσικλέτες, δεν εννοείται φωτογράφιση ή διαφήμιση μηχανής χωρίς κάποια καλλίγραμμη κοπέλα.

Όταν οι υπεύθυνοι της MotoCorsa από το Πόρτλαντ του Όρεγκον στις ΗΠΑ ολοκλήρωσε μια καυτή φωτογράφηση για την προώθηση της Ducati 1199 Panigale, αποφάσισαν να κάνουν μια εναλλακτική καμπάνια, παράλληλα με την κανονική.

Στην δεύτερη καμπάνια, φωτογραφίζονται άνδρες που προσπαθούν να μιμηθούν τις πόζες του γυναικείου μοντέλου. Το αποτέλεσμα είναι -αν μη τι άλλο- ξεκαρδιστικό!

Τατουάζ με χένα: Εξαιρετικά, πρόσκαιρα σχέδια


Η χένα χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα ως χρωστική ουσία στη βαφή υφασμάτων από μαλλί, δέρμα και μετάξι. Ωστόσο, κάπου εκεί στην αρχή, ανακαλύφθηκε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για να φτιάχνονται προσωρινά σχέδια στο δέρμα.


Αρχαίες τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκαν κατά την ανασκαφή του Ακρωτηρίου στην Σαντορίνη (καταστράφηκε από έκρηξη του ηφαιστείου το 1.627 π.Χ.) δείχνουν γυναίκες που κοσμούσαν με σχέδια από χένα τα νύχια, τις παλάμες και τα πέλματα τους.


Κανείς δεν είναι σίγουρος πως ξεκίνησε η χρήση της χένα για τον διάκοσμο του σώματος. Η χρήση της όμως ήταν διαδεδομένη. Από την αγορά της Ρώμης μέχρι το Νείλο, και από το Κέρας της Αφρικής στην Εγγύς Ανατολή και τη Νότια Ασία.




από kuriositas