Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Όταν η στιγμή έμεινε στην αιωνιότητα: Η ιστορία πίσω από 20 διάσημες αθλητικές φωτογραφίες


Τζέσε Οόυενς - 1936
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη μορφή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 ήταν ο Αφροαμερικανός Τζέσε Όουενς.



Με τα τέσσερα χρυσά μετάλλια που κατέκτησε, έδωσε ένα ισχυρό "χαστούκι" στον Αδόφλο Χίτλερ που αποχώρησε από το γήπεδο νωρίτερα, για να αποφύγει την απονομή των μεταλλίων στον “κατώτερο” μαύρο αθλητή. Οι Γερμανοί φίλαθλοι, σε αντίθεση με τον Χίτλερ, αποθέωσαν τον Όουενς και στο Στάδιο του Βερολίνου αλλά και στους δρόμους της πόλης και στο Ολυμπιακό Χωριό, μολονότι η ναζιστική προπαγάνδα κατηγορούσε τις ΗΠΑ ότι “έφτιαξαν ομάδα γεμάτη με μαύρα κατακάθια”.

Ο Όουενς, παρά το γεγονός ότι έκανε κάτι το οποίο έμοιαζε ακατόρθωτο, δεν κλήθηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο για συγχαρητήρια, ούτε έλαβε κάποιο τηλεγράφημα από τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. Μπορεί να πέτυχε τόσες διακρίσεις, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι αυτομάτως θα γινόταν ο μεγάλος σταρ, αφού ούτε στην Αμερική δεν ξεχνούσαν εύκολα ότι ήταν Αφροαμερικανός.


Μοχάμεντ Άλι - 1965


Εμεινε στην ιστορία ως ο αγώνας με τη "γροθιά φάντασμα". Στις 25 Μαΐου του 1965, στο Λιούιστον της πολιτείας του Μέιν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Μοχάμεντ Αλι έριξε στο καναβάτσο τον Σόνι Λίστον λίγα δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του αγώνα για τον τίτλο των υπερβαρέων βαρών, με μια γροθιά που κανείς δεν είδε.

Ο αγώνας κατακυρώθηκε με νοκ άουτ στον Αλι, παρότι βάσει κανονισμών έπρεπε, όταν έπεσε ο Λίστον, να πάει σε μια γωνιά του ρινγκ και να περιμένει εκεί το μέτρημα από τον διαιτητή. Αυτός, όμως, προτίμησε να μείνει πάνω από τον αντίπαλό του για να τον προκαλέσει να σηκωθεί. Ο φωτογράφος Νιλ Λέιφερ έσπευσε να απαθανατίσει τη μοναδική στιγμή για λογαριασμό του περιοδικού “Sports Illustrated” και η φωτογραφία κατάφερε να γίνει πρωτοσέλιδο σε ειδικό αφιέρωμα με τίτλο “Οι κορυφαίες φωτογραφίες του 20ού αιώνα”.


Τόμι Σμιθ & Τζον Κάρλος - 1968


Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 1968 διεξήχθησαν από τις 12 έως τις 27 Οκτωβρίου στο Μεξικό και σημαδεύτηκαν από τις υψωμένες γροθιές με το μαύρο γάντι των αμερικανών αθλητών Τόμι Σμιθ (χρυσό) και Τζον Κάρλος (χάλκινο), κατά τη διάρκεια της απονομής των μεταλλίων στα 200 μ., σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπίεση των μαύρων στις ΗΠΑ. Ήταν η χρονιά της δολοφονίας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κένεντι, αλλά και των μεγάλων διαδηλώσεων κατά του πολέμου του Βιετνάμ.

Ίσως η πιο συμβολική στιγμή της ιστορίας των Ολυμπιακών αγώνων στον 20ο αιώνα. Η εικόνα αυτή θα εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρη τη γη και θα προκαλέσει θαυμασμό για την τόλμη και την αποφασιστικότητα που επιδεικνύουν οι δυο αθλητές. Θα αποτελέσει ταυτόχρονα και την ταφόπλακα της αθλητικής τους καριέρας. Η Ολυμπιακή επιτροπή των ΗΠΑ τους ανακάλεσε πίσω στην πατρίδα και τους απαγόρευσε την περαιτέρω συμμετοχή στους αγώνες. “Ένιωθα ότι εκπροσωπώ τους απόκληρους της κοινωνίας”, είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του ο Σμιθ γι’ αυτή του την κίνση.


Η σφαγή του Μονάχου - 1972


Το τρομοκρατικό χτύπημα που ακούστηκε στα πέρατα του κόσμου δεν ήταν άλλο από τη διαβόητη “Σφαγή στο Μόναχο” κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972. Οχτώ παλαιστίνιοι τρομοκράτες, μέλη του “Μαύρου Σεπτέμβρη”, σκότωσαν δύο μέλη της ισραηλινής ολυμπιακής αποστολής και έπιασαν ομήρους 9 ακόμα στις 5 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

Η αιματοβαμμένη επιχείρηση για την απελευθέρωσή τους θα κατέληγε σε μια τεράστια ένοπλη συμπλοκή, που θα άφηνε 5 από τους τρομοκράτες νεκρούς και θα στερούσε τη ζωή σε όλους τους ισραηλινούς ομήρους.


Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ & Μπρους Λι - 1978


Δύο θρύλοι μέσα σε μία φωτογραφία. Από τη μία ο θρύλος του NBA, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ κι από την άλλη ο θρύλος του καράτε, Μπρους Λι. Όντας χρόνια φίλοι, ο Τζαμπάρ δέχθηκε να παίξει στην ταινία του Λι, “Παιχνίδι Θανάτου” (Game of Death), η οποία έμελλε να είναι και η τελευταία του μάστερ των πολεμικών τεχνών μιας και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων πέθανε.

Ωστόσο, η ταινία είχε γυριστεί ανάποδα, από το τέλος προς την αρχή, με τους Τζαμπάρ και Λι να προλαβαίνουν να γυρίσουν την σκηνή της μονομαχίας τους. Στο υπόλοιπο μέρος της ταινίας, τον ρόλο του Μπρους Λι έπαιξε κασκαντέρ.


Ντιέγκο Μαραντόνα - 1986


Ημιτελικά Μουντιάλ 1986, Αργεντινή - Αγγλία. Στο 51ο λεπτό μετά από λανθασμένο γύρισμα της Αγγλίας, ο Μαραντόνα έτρεξε προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς την μικρή περιοχή. Ο τερματοφύλακας των Άγγλων, Πίτερ Σίλτον, αντέδρασε εγκαίρως με έξοδο, τρέχοντας επίσης προς την μπάλα, με σκοπό να την αποκρούσει. Μάλιστα ήταν σε σαφώς πιο πλεονεκτική θέση για κάτι τέτοιο, καθώς ήταν 20 πόντους ψηλότερος από τον Μαραντόνα: 1,85 έναντι μόλις 1,65 μέτρα.

Την καθοριστική στιγμή ωστόσο, ο Μαραντόνα σήκωσε το αριστερό του χέρι και πρόλαβε την μπάλα, χτυπώντας την δυνατά με αυτό και στέλνοντάς την στα δίχτυα! Ο διαιτητής μη βλέποντας την παράβαση, καταλόγισε το τέρμα ως έγκυρο. Ο Μαραντόνα αργότερα είπε ότι: “Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε… Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δε θα το μετρήσει”. Στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα ο Μαραντόνα δήλωσε ότι το γκολ επετεύχθη: “un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios” (λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού) αφήνοντας στην ιστορία το γκολ με αυτό το όνομα.


Ρομπέρτο Μπάτζιο - 1994


Ο παίκτης με τη χαρακτηριστικότερη ίσως αλογοουρά της διεθνούς σκηνής κατάφερε με τα δικά του γκολ να στείλει την Ιταλία στον τελικό του Μουντιάλ του 1994, εκεί όπου θα αντιμετώπιζε τη Βραζιλία. Τα προβλήματα με τον τραυματισμό του όμως αναδύθηκαν για άλλη μια φορά και ο ίδιος έπαιξε με παυσίπονα στο μεγάλο ματς, στο οποίο το αστέρι του δεν έλαμψε όπως όλοι θα περίμεναν.

Έπειτα από δύο ώρες αγώνα το ματς οδηγείται στα πέναλτι. Ο Μπάτζιο στήνει την μπάλα στη βούλα για το επόμενο πέναλτι της Ιταλίας, με τη Βραζιλία να προηγείται ήδη με 3-2. Ο ίδιος ήξερε ότι αυτό το πέναλτι δεν έπρεπε να χαθεί, κι όμως συνέβη ακριβώς αυτό: “Ήξερα τι έπρεπε να κάνω και η συγκέντρωσή μου ήταν τέλεια”, δήλωσε αργότερα, “αλλά ήμουν τόσο κουρασμένος και προσπάθησα να χτυπήσω την μπάλα πολύ δυνατά”. Η μπάλα έφυγε ψηλά άουτ και η Βραζιλία πανηγύρισε τον τίτλο της πρωταθλήτριας κόσμου με την άστοχη εκτέλεση του Μπάτζιο να μένει στην ιστορία.


Άιρτον Σένα - 1994


Το 1994 ο Σένα αποφάσισε να ρισκάρει και να μεταπηδήσει στην Williams, με την οποία είχε δύο εγκαταλείψεις σε ισάριθμους αγώνες στο ξεκίνημα της σεζόν. Στο τρίτο GP της χρονιάς, την 1η Μαΐου, στον έβδομο γύρο της πίστας στην Ίμολα, ο Senna έχασε τον έλεγχο του μονοθέσιου του και καρφώθηκε στον τοίχο της στροφής Ταμπουρέλο.

Ο Βραζιλιάνος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της πόλης και δύο ώρες αργότερα ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι συνόδευσαν τον Άιρτον Σένα στην τελευταία του κατοικία. Μετά το τραγικό δυστύχημα και τον θάνατο του Senna, η οικογένειά του, εκπληρώνοντας δική του επιθυμία, δημιούργησε ένα ίδρυμα για παιδιά στη Βραζιλία.


Mάικ Τάισον - 1997


Ο Μάικ Τάισον δαγκώνει το αυτί του Εβάντερ Χόλιφιλντ κατά την διάρκεια του αγώνα τους για τον τίτλο του WBA το 1997. Εκνευρισμένος με τις γροθιές του, την κίνηση του και το συνεχές χτύπημα με το κεφάλι που εφάρμοζε ο Χόλιφιλντ, ο Τάισον, σε κοινή θέα χιλιάδων οπαδών στο MGM Grand στάδιο του Λας Βέγκας και εκατομμυρίων τηλεθεατών, υιοθέτησε την εξωφρενική τακτική να προσπαθήσει να δαγκώσει τα αυτιά του Χόλιφιλντ.

Ο αγώνας πολύ γρήγορα εγκαταλείφθηκε και ο Τάισον, που αποβλήθηκε από τον διαιτητή Μιλς Λέιν, αργότερα υποστήριξε πως οι πληγές στα αυτιά του Χόλιφιλντ προκλήθηκαν από μπουνιές, αν και οι επαναλήψεις σε αργή κίνηση έδειξαν ξεκάθαρα τον Iron Mike να φτύνει την άκρη του αυτιού του Χόλιφιλντ στο ταπί. Η άδεια μποξ του Τάισον ανακλήθηκε και ο αθλητής τιμωρήθηκε με πρόστιμο 3.000.000 δολαρίων.


Γιουσέιν Μπολτ - 2013


O Γιουσείν Μπόλτ τερματίζει πρώτος στα 100 μέτρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στη Ρωσία το 2013 και την ίδια στιγμή ένας πραγματικός κεραυνός να φωτίζει τον ουρανό της Μόσχας, πάνω από το “Στάδιο Λουζνίκι”.

H εικόνα έκανε αμέσως τον γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με σαφή αναφορά στον Μπολτ, το επίθετο του οποίου στα αγγλικά σημαίνει κεραυνός. Ο “δράστης” της φωτογραφίας, Ολιβιέ Μορέν, είχε δηλώσει τότε: “Δεν την πρόσεξα στην αρχή όταν ήταν μικρές οι φωτογραφίες. Απλά είδα τον Μπολτ στο πλάνο. Έμεινα ικανοποιημένος “ωραία, ο Μπολτ βρίσκεται σε αυτή και φαίνεται απίστευτος. Άνοιξα τη φωτογραφία και εντυπωσιάστηκα: “Η αστραπή ήταν εκεί και υπήρξε μια δεύτερη φωτογραφία με μια αστραπή. Κατάλαβα τι είχα στα χέρια μου”.

Οι υπόλοιπες στο portfolio.contra.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου